Czym są reparacje wojenne, komu się należą i czy mamy prawo żądać ich od Niemiec? Ta sprawa nigdy nie została załatwiona, nigdy się ich nie zrzekliśmy.
Mamy do czynienia z nachalną propagandą, że one „nam się nie należą” („Gazeta Wyborcza”). Powojenne ustanowienie nowej granicy zachodniej na Odrze i Nysie Łużyckiej przez aliantów nie miało nic wspólnego z odszkodowaniami ze strony Niemiec. To miała być „rekompensata” wyłącznie za utratę prawie polowy terytorium Polski na rzecz Sowietów. W dodatku długo musieliśmy za ten „dar” spłacać reparacje wojenne Niemiec na rzecz Sowietów!
Ale wojna 1939 r. i następnie okupacja ziem polskich to sprawa nie tylko Niemiec, ale również Sowietów (ich następcą jest współczesna Rosja). Tam też doszło do eksterminacji polskiej ludności i masowej grabieży majątku narodowego (państwowego i prywatnego). Mamy prawo i obowiązek rozliczyć ówczesnych agresorów.
To nie koniec – 1 września 1939 r. agresorem była również marionetkowa Słowacja.
I wreszcie sprawa Litwy. Przyjęła ona 28 X 1939 r. z ogromnym zadowoleniem z rąk Stalina Wileńszczyznę. Doszło do gnębienia Polaków i ich materialnej degradacji. Litwa pod okupacją niemiecką była nastawiona do Polaków skrajnie wrogo, jej celem była depolonizacja Litwy Kowieńskiej i terytoriów zagarniętych w 1939 r. Eksterminacja to nie tylko Ponary!
Jak się można formalnie „przyjaźnić”, bez uznania tych faktów przez ówczesnych agresorów i eksterminatorów?
