Święta Inkwizycja to organizacja śledczo-sądowa Kościoła Katolickiego.
Została powołana w celu prowadzenia poszukiwań, nawracania i karania heretyków. Działała na podstawie dokumentów wystawionych przez papiestwo (bulle, dokumenty soborowe i synodalne).
Święta Inkwizycja to również najpopularniejszy i koronny argument ateistów w podważeniu autorytetu Kościoła i podkreślenia mitycznych “miliardów ofiar”. Okazuje się jednak, że na temat Świętej Inkwizycji jest więcej legend i mitów niż faktów.
Instytucja ta została powołana do życia w 1184, gdy Ojciec Święty Lucjusz III nakazał wszystkim biskupom walkę z herezją, a Innocenty III na początku następnego stulecia powołał powszechną Inkwizycję kościelną. Instytucja ta została powierzona dominikanom i franciszkanom.
Jej powołanie spowodowane było przede wszystkim ogromnym zagrożeniem ze strony heretyków, jak również troską o to, aby świeckie sądy nie skazywały za herezję ludzi niewinnych. Inkwizycja zależna była bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej, wymagając, w odniesieniu do Inkwizycji zakonnej, akceptacji biskupa miejsca.
