Prof. Henryk Kiereś, dr Imelda Chłodna
Humanizm to demokratyczny, nieteistyczny i etyczny światopogląd, ruch społeczny i intelektualny oparty na przekonaniu, że człowiek w pełni samodzielnie kształtuje swój obraz świata, system wartości i swoje życie oraz samodzielnie nadaje mu sens. Humanizm odrzuca wiarę w istnienie nadprzyrodzonych bytów i sił, oraz wiarę w ich wpływ na losy świata. Słowo „nieteistyczny” obejmuje zarówno stanowisko ateistyczne jak i agnostyczne. Odzwierciedla ono transformację ruchu humanistycznego od organizacji, która przede wszystkim zajmowała się walką z religią do ruchu budowy konstruktywnej, światopoglądowej, intelektualnej i kulturowej alternatywy, która ma ambicję przyczynić się do rozwiązania wielu ważnych problemów społecznych, psychologicznych i politycznych. W wielu krajach Europy Zachodniej światopogląd humanistyczny uzyskał status oficjalnie uznanej alternatywy wobec religii. Dzięki temu ruch humanistyczny, a za jego pośrednictwem również wszyscy niewierzący obywatele, korzystają z tych samych praw co kościoły i związki wyznaniowe. Ruch humanistyczny identyfikuje się z demokratycznym systemem wartości, przeciwstawiając się systemom autokratycznym, teokratycznym i technokratycznym; humaniści opowiadają się za rozwojem społeczeństwa otwartego. W przekonaniu humanistów demokracja nie jest dyktaturą większości, lecz systemem, w którym jednostki i grupy mają zagwarantowaną wolność i prawo do decydowania o swoim losie. Humaniści odrzucają teokrację ( w postaci znanej z niektórych państw islamskich), gdyż narzuca ona jedną religię wszystkim obywatelom i jako taka jest sprzeczna z demokracją i z prawami człowieka. Ruch humanistyczny popiera twórcze wykorzystanie dorobku nauki. Opowiada się za stosowaniem metod nauki do poprawy ludzkiego bytu. Trzeba jednak pamiętać, że nauka dostarcza środków, ale nie wskazuje celów działania. Nauka jest koniecznym, ale nie wystarczającym warunkiem rzeczywistej poprawy ludzkiego bytu.
